GPS +50° 24′ 14.35″, +16° 17′ 28.56″

Cmentarz przy kościele istniał już prawdopodobnie od niepamiętnych czasów. Wymieniony jest w dokumentach po raz pierwszy w 1631 roku. Otoczony był już wtedy w niektórych miejscach zniszczonym murem. Na cmentarzu znajdowała się kostnica ze starym zniszczonym dachem. Cmentarz zamykany był bramą. Po 1698 roku cmentarz powiększono od zachodu, ze względu na przebudowę kościoła i przedłużenie głównej nawy. Wtedy powstał najstarszy zachowany do dziś zachodni odcinek muru z okienkiem strzelniczym. Relikty starego muru cmentarnego sprzed XVII wieku istniały jeszcze u końca XVIII wieku. Po raz pierwszy powiększono cmentarz w 1715, 1728 roku i w 1790 roku. U schyłku XVIII wieku otoczony był murem z dwoma wejściami, główną bramą od północy i furtą od południa (Jauernickel Tuiel). Przy południowym odcinku muru znajdowała się kostnica. Wyburzono ją w trakcie kolejnego powiększania cmentarza w roku 1842 lub 1863. Na przeciwko cmentarza parafialnego, na wschód za drogą do Jawornicy i Kotła (Lanstrasse) na wysokości furty, od południa założono na gruncie szkolnym cmentarz, na którym od roku 1713 grzebano ofiary zaraz. Ostatnich pochówków dokonano na tym terenie w 1830 i 1832 roku. Jeszcze w XIX wieku teren ten pozbawiony już nagrobków był ogrodzony. Na cmentarzu znajduje się krzyż postawiony 1864 roku. W kwaterze dawnych obywateli znajdują się nagrobki z tablicami potomków Straucha, Siegla. Przy wejściu z prawej strony znajduje się grób ks. Romualda Proske. Zamierzał on zbudować kościół na skrzyżowaniu dróg łączących Dańczów, Darnków i Gołaczów. Zamysł ten rozsądny pokrzyżowała inflacja. Dzięki Williamowi Meixnerowi, który uczynił legat na rzecz Lewina ks.Proske założył w Lewinie dom starców. Prowadziło go 6 sióstr szarytek z Wrocławia. Po 1927 roku przedsięwzięcie rozwinęło się i w fundacji pracowało już 9 sióstr.