1920
18/5/20
Karol Józef Wojtyła rodzi się w Wadowicach, w Polsce, w rodzinie Karola Wojtyły i Emilii Kaczorowskiej.
20/6/20
Zostaje ochrzczony przez kapelana wojskowego.
1926
15/9/26
Zaczyna uczęszczać do męskiej szkoły podstawowej „Marcin Wadowita”.
1929
13/4/29
Podczas porodu umiera matka, Emilia Kaczorowska, wydając na świat martwą dziewczynkę.
1932
5/12/32
Umiera brat Edmund, lekarz, zarażony szkarlatyną podczas pracy w Szpitalu Powszechnym w Bielsku-Białej. Urodził się 27 sierpnia 1906. W okresie uczęszczania do gimnazjum Karol jest przewodniczącym Sodalicji Mariańskiej. Poznaje Mieczysława Kotlarczyka, kolegę ze szkoły, który przybliża mu największe dzieła dramaturgiczne.
1935
14/9/35
Pod koniec lata 1935 uczestniczy w ćwiczeniach oddziałów Szkolenia Wojskowego w Hermanowicach.
Pierwsze występy teatralne: gra rolę Kirkora w „Balladynie” Słowackiego, wchodząc w ten sposób do historii teatru szkolnego w Wadowicach. Pod kierunkiem swojego profesora zajmuje się również reżyserią dramatu „Zygmunt August” Wyspiańskiego.
1938
14/5/38
Kończy gimnazjum otrzymując świadectwo z najlepszymi ocenami ze wszystkich przedmiotów. W tym samym miesiącu przyjmuje Sakrament Bierzmowania i udaje się po raz pierwszy na pielgrzymkę do Częstochowy.
20/6/38
Pracuje na obozie zorganizowanym przez Młodzieżowe Hufce Pracy w Zubrzycy Górnej do 17 lipca. W sierpniu przeprowadza się z ojcem do Krakowa, gdzie wstępuje na Wydział Literatury Polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, jednego z najstarszych w Polsce, założonego w 1364 r. przez króla Kazimierza.
1939
6/2/39
Włącza się od razu w bogate życie kulturalne miasta. Wstępuje do Sodalicji Studentów Uniwersyteckich Uniwersytetu Jagiellońskiego. Z grupą młodych intelektualistów pragnie wnieść wkład w rozwój kultury polskiej, wystawiając awangardowe dzieło Niwińskiego „Rycerz księżyca” na dziedzińcu Collegium Maius. Zapisuje się do „Studia 38”, kółka teatralnego założonego przez Kudlińskiego.
18/5/39
Udaje się do Częstochowy z pielgrzymką studencką. W lipcu uczestniczy w obozie Legionu Uniwersyteckiego w Ozomkach przy Wiszni Sadowej.
1/9/39
Wybucha II wojna światowa: Kraków zostaje zajęty przez Niemców. Słowo Polska znika z map geograficznych Europy, jest to okres deportacji i masakr. Zostają zamknięte wszystkie gimnazja, licea i uniwersytety; 85 % bibliotek zostaje zniszczonych.
1941
18/2/41
Umiera na zawał serca ojciec, ostatni żyjący członek rodziny.
20/3/41
Osamotniony, nie mając możliwości kontynuowania studiów, zaczyna pracować jako robotnik w kamieniołomach w Zakrzewku, również po to, by uniknąć wywiezienia do obozu pracy w Niemczech. Nadal interesuje się poezją i teatrem kompletując utwór „Ballady portyków Wawelu” i zakładając razem ze swoim przyjacielem Mieczysławem Kotlarczykiem Krakowski Teatr Rapsodyczny, który działając w podziemiu, przyczynia się do podtrzymywania morale i uczuć patriotycznych obywateli, będąc żywym protestem przeciwko nazistowskim próbom zniszczenia kultury polskiej.
1942
1/11/42
W październiku 1942 zaczyna uczęszczać na tajne kursy Wydziału Teologii Uniwersytetu Jagiellońskiego jako seminarzysta Archidiecezji Krakowskiej. W tym samym roku zostaje przeniesiony z kamieniołomów do fabryki „Solvay”, gdzie poznaje Jana Tyranowskiego, towarzysza pracy i, przede wszystkim, nadzwyczajnego świeckiego apostoła.
1944
29/2/44
Potrąca go niemiecki samochód i zostaje hospitalizowany z powodu urazu czaszki, w szpitalu przebywa do 12 marca. Lekarze, po przyjściu pacjenta do zdrowia, stwierdzają, że w wyniku przeżytego szoku nastąpiło „wyjątkowe wzmocnienie zdolności zapamiętywania”.
29/8/44
W sierpniu Arcybiskup Sapieha przenosi go wraz z innymi tajnymi seminarzystami do pałacu Arcybiskupstwa. Zostanie tam do końca wojny, kontynuując studia, lecz zrywając kontakty z fabryką „Solvay”.
9/9/44
Otrzymuje tonsurę.
17/12/44
Przyjmuje dwa pierwsze święcenia niższe. W tym roku rozpoczyna swój trzeci rok studiów teologicznych.
1945
15/1/45
Kraków zostaje wyzwolony przez Armię Czerwoną.
9/4/45
Zostaje wybrany wiceprzewodniczącym organizacji studenckiej „Bratnia Pomoc” Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pozostanie na tym stanowisku do maja 1946 r.
2/12/45
Przyjmuje dwa następne święcenia niższe. Uczęszcza na czwarty rok studiów teologicznych.
1946
13/10/46
Zostaje subdiakonem, następny stopień poprzedzający święcenia kapłańskie.
20/10/46
Zostaje diakonem.
1/11/46
Przyjmuje święcenia kapłańskie. Jak poprzednio święcenia otrzymuje z rąk Arcybiskupa Metropolity Adama Sapiehy w jego prywatnej kaplicy.
2/11/46
Celebruje pierwszą Mszę w krypcie św. Leonarda na Wawelu, gdzie znajdują się groby wielu sławnych polskich postaci historycznych.
15/11/46
Jedzie do Rzymu by kontynuować studia.
26/11/46
Zapisuje się na Papieski Uniwersytet „Angelicum” prowadzony przez dominikanów
1947
3/8/47
Wyjeżdża w podróż do Francji, Belgii i Holandii razem z księdzem Starowiejskim, by prowadzić działalność duszpasterską wśród uchodźców polskich.
1948
14/6/48
Kończy kurs filozofii, broniąc pracy „Doktryna wiary według świętego Jana od Krzyża”. W tym samym miesiącu wraca do Polski.
8/7/48
Zostaje wysłany do parafii Niegowice w pobliżu Bochni w charakterze wikarego.
24/10/48
Kończy studia na Wydziale Teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Kilka miesięcy później otrzymuje stopień doktora Świętej Teologii.
1949
7/8/49
Zostaje wezwany do Krakowa w związku z nominacją na wikarego parafii św. Floriana. Poświęca wiele czasu na pracę z młodzieżą i jednocześnie kontynuuje naukę.
19/11/49
Rezygnuje ze stanowiska drugiego asystenta na Uniwersytecie Jagiellońskim.
1951
1/9/51
Arcybiskup Baziak zawiesza go czasowo w urzędowaniu aż do 1953, aby mógł przygotować się do egzaminu upoważniającego do nauczania filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim.
1953
1/12/53
Zdobywa habilitację, broniąc pracy „O możliwości budowania etyki chrześcijańskiej według systemu Maxa Schelera”. Przyjmuje stanowisko profesora etyki społecznej w Seminarium Krakowskim.
1954
19/7/54
Wydział Teologii Uniwersytetu Jagiellońskiego zostaje zamknięty. Katolicki Uniwersytet Lubelski proponuje mu stanowisko wykładowcy nieetatowego w instytucie Etyki.
1956
1/12/56
Zostaje mianowany docentem i zostaje mu powierzona Katedra Etyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Będzie kierował katedrą aż do dnia wyboru na Papieża.
1958
4/7/58
Zostaje mianowany przez Papieża Piusa XII biskupem tytularnym Ombii i pomocniczym Arcybiskupa Krakowa.
28/9/58
Odbywa się inwestytura w Katedrze Wawelskiej: Najmłodszy polski biskup zostaje konsekrowany przez Arcybiskupa Krakowa Baziaka, przyjmując motto „Totus Tuus”, które do dzisiaj figuruje na herbie papieskim.
1960
1/1/60
W 1960 publikuje esej „Miłość i odpowiedzialność”, analiza prawdziwej miłości jako planu na życie kobiety i mężczyzny (wyd. TNKUL) i, pod pseudonimem Stanisław Andrzej Gruda, sztukę teatralną „Przed sklepem jubilera” (wyd. „Znak”).
1962
15/4/62
Zostaje włączony do Komisji Episkopalnej ds. nauczania.
16/7/62
Po śmierci Arcybiskupa Baziaka zostaje wybrany wikariuszem kapitulnym w Krakowie.
5/10/62
Udaje się do Rzymu, aby uczestniczyć w pracach Soboru Watykańskiego II, który rozpoczyna się 11 października 1962. Przyszły Papież uczestniczy aktywnie w pracach soborowych. Wspominane są jego wystąpienia krytyczne dotyczące schematu XIII, schematu „De liturgia” i schematu dotyczącego źródeł objawienia.
1963
26/5/63
Inauguracja Dni Maryjnych w Archidiecezji Krakowskiej.
6/10/63
Celebruje Mszę o północy na świeżym powietrzu w Bieńczycach-Nowej Hucie.
23/10/63
Zabiera głos podczas drugiej sesji Soboru Watykańskiego II na temat schematu „De Ecclesia”.
1964
18/1/64
Zostaje mianowany Arcybiskupem Krakowa.
8/3/64
Ceremonia wprowadzenia na urząd w Katedrze w Krakowie. Po kilku miesiącach publikuje dramat „Rozważania o ojcostwie” pod pseudonimem Andrzej Jawien (wyd. „Znak”).
10/9/64
Wyjeżdża na III Sesję Soboru Watykańskiego II i 23 września zabiera głos w sprawie wolności religijnej; 8 października w sprawie apostolstwa świeckich, 21 października w sprawie „Kościół we współczesnym świecie”. Zaraz potem udaje się na dwa tygodnie na pielgrzymkę do Ziemi Świętej.
1965
31/1/65
Uczestniczy w pracach Soboru zabierając głos na temat schematu XIII odnoszącego się do Kościoła we współczesnym świecie.
21/9/65
IV Sesja Soboru Watykańskiego II. Występuje po raz kolejny w sprawie wolności religijnej, a 28 października w sprawie Kościoła we współczesnym świecie.
1966
29/12/66
Zostaje powołana Komisja Episkopalna ds. Apostolstwa Świeckich i Arcybiskup Wojtyła zostaje mianowany jej przewodniczącym. W tym roku przewodniczy uroczystościom milenijnym w ponad 50 miejscowościach, również poza swoją diecezją.
1967
3/4/67
Do 20 kwietnia uczestniczy w pierwszym zebraniu Consilium pro Laicis.
28/6/67
Zostaje konsekrowany na kardynała przez Papieża Pawła VI podczas ceremonii w Kaplicy Sykstyńskiej, w czasie której zostają wręczone czerwone birety 27 nowym kardynałom, tym samym Kolegium Kardynalskie liczy 127 członków.
9/7/67
Ceremonia wprowadzenia na urząd kardynała Wojtyły w Katedrze Wawelskiej
29/9/67
Pierwsze Zgromadzenie Plenarne Synodu Biskupów. Kardynał Wojtyła nie bierze w nim udziału na znak solidarności z Prymasem Kardynałem Stefanem Wyszyńskim, który nie dostał paszportu.
28/10/67
Ceremonia z okazji przybycia obrazu Czarnej Madonny z Częstochowy do Archidiecezji Krakowskiej (święty obraz został zatrzymany przez władze w Częstochowie).
1968
18/2/68
Obejmuje piękny i stary kościół rzymski w okolicach Term Karakalli, San Cesareo in Palatio.
12/12/68
Kończy się nawiedzenie Archidiecezji Krakowskiej przez Czarną Madonnę. Kardynał Wojtyła przewodniczy ceremonii.
1969
5/1/69
Pisze do „Osservatore Romano” artykuł „Prawda encykliki Humanae Vitae”.
28/2/69
Po wizycie w parafii Bożego Ciała spotyka się ze Wspólnotą Żydowską w synagodze w krakowskiej dzielnicy Kazimierz.
15/3/69
Kardynał Wojtyła jest wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski, na której zostaje przyjęty statut .
18/5/69
Rozpoczyna się budowa kościoła w Nowej Hucie-Bieńczycach.
11/10/69
Uczestniczy w I Nadzwyczajnej Sesji Synodu Biskupów. W grudniu Polskie Towarzystwo Teologiczne (PTT) z Krakowa publikuje jego esej „Osoba i Czyn”.
1970
5/4/70
Konsekruje biskupów pomocniczych St. Smoleńskiego i A. Małysiaka.
27/5/70
Prowadzi pielgrzymkę polskich księży do Rzymu.
29/6/70
Uczestniczy w obchodach 50 rocznicy kapłaństwa Pawła VI.
1971
8/1/71
Zwołuje Komisję Przygotowawczą Synodu Archidiecezji Krakowskiej. W tym samym roku ogłasza w biuletynie diecezjalnym „Notificationes” zamiar zwołania Synodu Prowincjonalnego.
27/9/71
Wyjeżdża na II sesję Synodu Biskupów.
5/10/71
Zostaje wybrany członkiem Rady Sekretariatu Generalnego Synodu Biskupów.
17/10/71
Uczestniczy w beatyfikacji ojca Kolbego.
1972
8/5/72
Otwarcie Synodu Archidiecezji Krakowskiej. W tym samym roku zostaje opublikowane jego dzieło „U podstaw odnowy. Studium wprowadzania w życie Soboru Watykańskiego II” wydane przez Polskie Towarzystwo Teologiczne (PTT).
1973
1/2/73
Udaje się w podróż do Australii. Uczestniczy w Kongresie Eucharystycznym. Odwiedza Manilę i Nową Gwineę
20/3/73
Uczestniczy w pracach Świętej Kongregacji ds. kleru, które zakończą się 27 marca 1973.
29/5/73
Wyjeżdża do Belgii. W Bourges prowadzi procesję na cześć Najświętszej Krwi Chrystusowej.
30/6/73
Przewodniczy pierwszemu zebraniu Komisji Ekspertów Synodu Powincjonalnego.
1974
21/9/74
Jest referentem części doktrynalnej III Sesji Synodu Biskupów.
1/11/74
Składa dwudniowa wizytę w San Giovanni Rotondo, gdzie kilka lat temu spotkał ojca Pio, z którym prowadził korespondencję w sprawie cudownego uzdrowienia ciężko chorej polskiej kobiety.
1975
8/2/75
Jako kardynał arcybiskup Krakowa zwołuje I Zgromadzenie narodowe lekarzy i teologów.
27/2/75
Uczestniczy w międzynarodowym seminarium naukowym na temat fenomenologii we Fryburgu, jego wystąpienie zatytułowane jest „Partecipation or alienation?”.
8/5/75
Zgromadzenie Generalne Synodu Krakowskiego.
1/12/75
Na zaproszenie Kardynała Colombo wygłasza odczyt w Ambrosiana di Milano.
1976
7/3/76
Prowadzi rekolekcje w Watykanie do16 marca.
25/3/76
Pracuje w Św. Kongregacji ds. wychowania katolickiego.
1/4/76
Występuje podczas „Spotkań Kulturalnych” i w Angelicum w Roma.
23/7/76
Odwiedza Stany Zjednoczone: Boston; Harvard (wykład na Wydziale Filozofii Catholic University of America); Washington (wizyta u kard. Baum); Filadelfia (Kongres Eucharystyczny); Baltimore; Orchard Lake; Detroit; Buffalo; Kanada; Hamilton, Chicago; Streus Point (wykłady na Uniwersytecie); Los Angeles (wizyta u arcybiskupa Bernardina); S. Francisco; New York (wizyta u kard. Cooka).
21/11/76
Przewodniczy polskiej delegacji na Międzynarodowy Kongres na temat nowej Konstytucji apostolskiej dotyczącej studiów duchownych w Rzymie.
1977
1/3/77
Przewodniczy pracom trzeciego posiedzenia Rady Sekretariatu Generalnego Synodu Biskupów, które potrwają do 15 marca.
18/3/77
Na Uniwersytecie Sacro Cuore w Mediolanie wygłasza odczyt na temat: „Problem tworzenia się kultury poprzez Praxis ludzką”.
1/7/77
Konferencja w „Centre du Dialogue” w Paryżu. Przewodniczy Katolickiemu Zjazdowi Polaków w Osny w pobliżu Paryża.
30/9/77
Sesja zwyczajna Synodu Biskupów. 24 października zostaje wybrany do Rady Sekretariatu Generalnego Synodu (do 29 października).
2/12/77
Posiedzenie plenarne Synodu Duszpasterskiego Archidiecezji Krakowskiej.
1978
10/3/78
Pracuje w Kongregacji „Institutione Catholica”. W tym samym czasie uczestniczy w ceremonii nałożenia paliusza Arcybiskupowi Tomaskowi.
15/5/78
Uczestniczy w sesji inaugurującej Radę Sekretariatu Generalnego Synodu Biskupów.
11/8/78
Uroczystości pogrzebowe Pawła VI.
25/8/78
Zaczyna się Konklawe.
26/8/78
Kardynał Albino Luciani zostaje wybrany Papieżem i przyjmuje imię Jan Paweł I .
30/8/78
Zostaje przyjęty na audiencji z innymi kardynałami oraz prywatnie przez Papieża Jana Pawła I.
19/9/78
Sześciodniowa wizyta w Niemieckiej Republice Federalnej z Prymasem Kardynałem Stefanem Wyszyńskim i biskupami Strobą i Rubinem.
28/9/78
Umiera niespodziewanie po zaledwie 34 dniach pontyfikatu Papież Jan Paweł I.
14/10/1978
Otwarcie Konklawe Mszą „pro eligendo Papa” celebrowaną przez 110 kardynałów ze 111, którzy wybiorą nowego Papieża. Kardynał Wrigh uczestniczy w Mszy na wózku. Przewodniczy Mszy kardynał Villot.
15/10/1978
Cztery tury wyborów przewidziane na pierwszy dzień Konklawe nie przynoszą rezultatów. Pierwszy czarny dym o 11.50, drugi czarny dym o 18.34. Przy pierwszym obecnych było na placu Świętego Piotra 100 000 osób, przy drugim 200 000.
16/10/78
Kardynał Krakowski Karol Wojtyła zostaje wybrany Papieżem około godz. 17.15 i przyjmuje imię Jan Paweł II. O godz.18.44 z centralnej loggii Bazyliki Watykańskiej kardynał Pericle Felici ogłasza nowinę następującymi słowami: „Nuntio vobis gaudium magnum; habemus Papam: Eminentissimum ac Reverendissimum Dominum Carolum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalem Wojtyla qui sibi nomen imposuit Joannem Paulum Secundum”.
17/10/1978
O godz. 9.30, po zakończeniu uroczystej Mszy koncelebrowanej przez wszystkich obecnych kardynałów w Kaplicy Sykstyńskiej, jako nowo wybrany Najwyższy Kapłan, Jan Paweł II decyduje o zamknięciu Konklawe. W czasie Mszy wygłasza po łacinie swoje pierwsze orędzie jako Jan Paweł II, skierowane do „kardynałów, dzieci Kościoła Świętego i wszystkich ludzi dobrej woli”. W przemówieniu wyznacza program „intra ecclesiale” swojego pontyfikatu opartego na realizacji wskazań Soboru Watykańskiego II.
18/10/1978
Pierwsza audiencja udzielona kardynałom w Sali Konsystorskiej Papieskiego Pałacu w Watykanie.
20/10/1978
Przyjmuje na audiencji Korpus Dyplomatyczny akredytowany przy Stolicy Świętej.
21/10/1978
Pierwsza audiencja dziennikarzy akredytowanych przy Stolicy Świętej oraz pracowników radia i telewizji, którzy relacjonowali z Watykanu wydarzenia związane z wyborem nowego Papieża.
22/10/1978
Na dziedzińcu Bazyliki Świętego Piotra mają miejsce uroczystości inaugurujące wyniesienie go na urząd papieski. W homilii wygłasza słowa, które staną się mottem pontyfikatu: „Nie lękajcie się! Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi!”. W tym samym dniu przyjmuje na audiencji Kardynała Frantiska Tomaska, Arcybiskupa Pragi, oraz delegacje niekatolickich Kościołów chrześcijańskich, które uczestniczyły w uroczystości inauguracji pontyfikatu.
24/10/1978
Pierwsze oficjalne audiencje prywatne i pierwsze nominacje po rozpoczęciu pontyfikatu. Przyjmuje prywatnie Sandro Pertiniego, Prezydenta Republiki Włoskiej.
25/10/1978
Pierwsza audiencja generalna. Zatwierdzenie Kardynała Villot na stanowisku Sekretarza Stanu. Pierwsza wizyta w Castel Gandolfo.
26/10/1978
Przyjmuje na prywatnej audiencji wśród innych osobistości Kardynała Wyszyńskiego i Giscarda d’Estaing, prezydenta Republiki Francuskiej.
29/10/1978
Udaje się na pielgrzymkę do sanktuarium Mentorella na Górze Guadagnolo. Zanim został Papieżem często odwiedzał to sanktuarium prowadzone przez polskich Ojców Zmartwychwstańców, był tam nawet w dniu rozpoczęcia Konklawe.
5/11/1978
Udaje się na pielgrzymkę do Asyżu i Sieny, aby odwiedzić groby świętych patronów Włoch, Świętego Franciszka i Świętej Katarzyny.
9/11/1978
Pierwsza audiencja dla kleru diecezji rzymskiej.
12/11/1978
Obejmuje jako Biskup Rzymu Bazylikę Świętego Jana na Lateranie.
18/11/1978
Przemówienie do plenarnego Zgromadzenia Sekretariatu ds. Jedności Chrześcijan, w którym podkreśla, że jedność ekumeniczna jest jednym z filarów programu jego pontyfikatu.
20/11/1978
Przyjmuje na audiencji Kardynała Slipyj, Starszego Arcybiskupa Ukraińców z Lwowa, wraz z innymi arcybiskupami i biskupami ukraińskimi. Zwraca szczególną uwagę na katolików krajów Europy wschodniej.
27/11/1978
Podczas spotkania z uczestnikami XXI „Certamen Vaticanum”, zorganizowanego przez fundację „Latinas”, zwraca się z apelem do młodych, aby traktowali studia humanistyczne ogólnie rzecz biorąc, a łacinę w szczególności, jako dziedzictwo kulturowe ludzkości i Kościoła.
3/12/1978
Rozpoczyna niedzielne wizyty w parafiach swojej rzymskiej diecezji odwiedzając Kościół Świętego Franciszka Ksawerego w dzielnicy Garbatella.
4/12/1978
Przyjmuje na audiencji współzałożycieli Ruchu dla Pokoju w Irlandii Północnej oraz laureatów Pokojowej Nagrody Nobla – Betty Williams i Mairead Corrigan.
6/12/1978
Okazuje zainteresowanie pokojem w Libanie wysyłając Kardynała Paolo Bertoli z wizytą do tego kraju.
9/12/1978
Zwołuje VI Zgromadzenie Plenarne Synodu Biskupów na temat: „Zadania chrześcijańskiej rodziny we współczesnym świecie”.
11/12/1978
Orędzie do Sekretarza Narodów Zjednoczonych z okazji trzydziestej rocznicy Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.
12/12/1978
Apel Papieża do prezydentów Argentyny i Chile o pokojowe rozwiązanie sporu o Kanał Beagle. Udało się je następnie wprowadzić w życie również dzięki papieskiej mediacji
14/12/1978
Przyjmuje na audiencji ministra Spraw Zagranicznych Ludowej Republiki Bułgarii, Petara Mladenova.
24/12/1978
W noc Bożego Narodzenia w Bazylice Świętego Piotra celebruje Mszę Świętą transmitowaną do 35 krajów.
31/12/1978
Udaje się do Kościoła Jezusowego na Mszę i Te Deum końca roku.
